Toruń – gotyk na dotyk

Toruń dla każdego

Tak, jak w przypadku niezwykłego miasta, jakim jest Kraków, tak samo w przypadku Torunia mamy do czynienia z zadowalającą liczbą autentycznych zabytków sztuki oraz architektury gotyckiej. Stąd przyciągające turystów hasło promocyjne miasta „Toruń – gotyk na dotyk”. Średniowieczna architektura wzbudza zachwyt nie tylko wśród turystów, ale również wśród stałych mieszkańców Torunia, dumnych z dorobku kulturalnego miasta. Ciekawym aspektem jest również to, iż obecna tam sztuka przyciąga zarówno uczonych, artystów, jak i studentów, pragnących zaznać, a wręcz przesiąknąć średniowieczną architekturą, w tym również związaną z nią historią.

Piękno nad Wisłą

Leżące nad Wisłą miasto, wita zwiedzających niezapomnianym widokiem Bulwaru Filadelfijskiego, znajdującego się na prawym brzegu Wisły. Tuż za nim dostrzec można piękne, masywne budowle, charakteryzujące się czerwoną cegłą i licznymi łukami ostrymi. Jedną z najbardziej znanych gotyckich budowli halowych jest Kościół Wniebowzięcia NMP i bł. Księdza Stefana Wincentego Frelichowskiego, posiadający niepowtarzalną średniowieczną atmosferę, wzbogaconą gotyckimi freskami z XIV wieku. To, czym wyróżnia się parafia, jest równa wysokość naw i prezbiterium, a także zamykające je sklepienie gwiaździste. Oprócz gotyckich fresków, w kościele znajdują się również rokokowe i barokowe ołtarze, renesansowe organy oraz gotyckie stalle z pierwszej połowy XV wieku i barokowe mauzoleum Anny Wazówny.

Architektura Żagania – co zobaczyć?

Kościół

Budowę kościoła rozpoczęli w 1343 roku Franciszkanie, przybyli do Ziemi Chełmińskiej w 1239 roku. Praca posuwała się etapami, a ostatecznie zakończona została w XIV wieku. Długość kościoła wynosiła 66 metrów, szerokość 25 metrów, a wysokość prawie 27 metrów. Każda z trzech naw zakryta była własnym, oddzielnym dachem, co uległo zmianie w 1798 roku, gdy trzy dachy zastąpiono jednym, wspólnym zadaszeniem. Wówczas budowla nie posiadała wieży, a jedynie sygnaturki. W końcu południowy krużganek przekształcony został w dwukondygnacyjną nawę od strony północy. Od 1557 roku świątynia służyła luteranom ze Starego Miasta, a w oddanych wcześniej zabudowaniach ulokowano gimnazjum protestanckie (1568). W 1724 roku kościół przekazany został bernardynom – w 1809 i 1813 roku kościół doznał licznych uszkodzeń podczas oblężeń miasta. Odnowiono go w latach 1825-1830. W 1821 roku budynki klasztorne przejęło ponownie miasto i dokonało rozbiórki.